Ομιλία Παναγιώτη Δουδωνή, Βουλευτή Επικρατείας ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ακούσαμε μια ομιλία για την υπέρβαση του χρόνου, η οποία υπερέβη τον χρόνο, πρέπει να σημειωθεί. Εκεί, το περιεχόμενο αντιβαίνε τον τρόπο. Δεν λύνεται το πρόβλημα με ομοιοπαθητική, κύριοι.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι πολύ σημαντικό να μιλήσουμε και να αποφασίσουμε για την περιφρούρηση του κύρους του Κοινοβουλίου.
Ενός κύρους που έχει τρωθεί, έχει χτυπηθεί από αντικοινοβουλευτικές συμπεριφορές. Αυτές αφορούν τόσο στον τρόπο — δηλαδή στην υπέρβαση του χρόνου, στην αγνόηση των πλαισίων του Κανονισμού — όσο και στο περιεχόμενο.
Θα σας δώσω δύο παραδείγματα:
Τι σημαίνει να χρησιμοποιούνται λέξεις όπως “κακιά”, “υστερική”, “απαίσια”, “χυδαία”; Ο μανιχαϊστικός άξονας “καλός – κακός” δεν πρέπει να έχει ακουστεί στο Κοινοβούλιο τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Δεν μπορεί το περιεχόμενο μιας ομιλίας να προσβάλλει τη χώρα, έστω και αναφερόμενο στο παρελθόν.
Αναφέρομαι στον κύριο Μητσοτάκη, ο οποίος είπε ότι φροντίζει η χώρα να μην είναι το “ρεντίκολο της Ευρώπης”.
Με συγχωρείτε, έχω διαφορετική εικόνα για την Ελλάδα.
Αυτά κατατίθενται στα πρακτικά.
Επίσης, δεν είναι δυνατόν να ψηφίζεται μια διάταξη στην αναθεώρηση του Συντάγματος — για τις Εξεταστικές από τη μειοψηφία — και να μην περιφρουρείται, όταν η μειοψηφία δεν μπορεί να καλέσει εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα, όπως είδαμε χθες στην Εξεταστική Επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Ή να καταστρατηγούνται διατάξεις, όπως εκείνες για την επιστολική ψήφο, με αντισυνταγματικό τρόπο, όπως είδαμε τον περασμένο Ιούλιο.
Ας έρθουμε και στο ζήτημα της “Ώρας του Πρωθυπουργού”, η οποία είναι προαιρετική — μην πω και ανύπαρκτη — για τον Πρωθυπουργό.
Πρέπει επιτέλους, σε μια συνολική αναθεώρηση του Κανονισμού, να υπάρξουν αλλαγές και να καθιερωθεί υποχρεωτική παρουσία του Πρωθυπουργού.
Δείτε το παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Χρειαζόμαστε ριζική αλλαγή του Κανονισμού, μέσα σε ένα πλαίσιο ευρείας και σοβαρής συζήτησης.
Η αλλαγή αυτή, για την περιφρούρηση του κύρους του Κοινοβουλίου, δεν μπορεί να περιμένει.
Σήμερα, στην πραγματικότητα, ψηφίζουμε διατάξεις που περιφρουρούν την εφαρμογή του Κανονισμού.
Δεν αλλάζουμε τους κανόνες για το πλαίσιο ή τον χρόνο ομιλίας, αλλά φροντίζουμε να εφαρμόζεται ο Κανονισμός — πράγμα που θα μπορούσε να έχει διασφαλίσει το Προεδρείο.
Το άρθρο 1, για τη διάρκεια της ομιλίας των βουλευτών, των προέδρων κοινοβουλευτικών ομάδων και των λοιπών ομιλητών, περιφρουρεί την εφαρμογή του πλαισίου του Κανονισμού. Είμαστε υπέρ.
Το άρθρο 2, για τις ενστάσεις αντισυνταγματικότητας, σωστά θέτει χρονικό πλαίσιο μέχρι το τέλος της ομιλίας του τελευταίου ειδικού αγορητή.
Σωστά επίσης αλλάζει και, όπως μαθαίνω, τοποθετείται όριο δύο ωρών. Θα προτιμούσαμε μίας ώρας για την έναρξη της συζήτησης, γιατί δεν μπορεί μια συζήτηση επί της αρχής να γίνεται στο τέλος.
Προτείνουμε να προστεθεί στο τέλος της διάταξης χωρίο:
«Εξαιρουμένων ζητημάτων που προκύπτουν οψιγενώς και τροποποιούν ουσιωδώς το κείμενο».
Αναμένουμε την αντίδραση του Προέδρου της Βουλής.
Το άρθρο 3 ήδη ίσχυε ερμηνευτικά· τώρα απλώς διατυπώνεται ρητά. Είμαστε επίσης υπέρ.
Χρειάζεται να αναστηλώσουμε το κύρος του Κοινοβουλίου, γιατί αυτό είναι το κύρος της Δημοκρατίας μας.
Και το κύρος της Δημοκρατίας σημαίνει ένα σταθερό μέλλον για τη χώρα, με προοπτική.
