Συζήτηση επίκαιρης ερώτησης στη Βουλή
Η Ράνια Θρασκιά, Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης και Υπεύθυνη Κ.Τ.Ε. Ψυχικής Υγείας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, έφερε με επίκαιρη ερώτησή της στη Βουλή το μείζον ζήτημα της επιχειρούμενης αλλοίωσης της Μαρίνας Καλαμαριάς (Αρετσού), μετά κι από την έκδοση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) που παραχωρεί τη μαρίνα, παρακάμπτοντας κάθε θεσμικό αντίβαρο.
Η εν λόγω ΚΥΑ -παρακάμπτοντας τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμαριάς και της Μητροπολιτικής Επιτροπής Θεσσαλονίκης κι αγνοώντας την εκκρεμή προσφυγή του Δήμου στο ΣτΕ και, το κυριότερο, τη βούληση της τοπικής κοινωνίας- προβλέπει την υπερβολική δόμηση της χερσαίας ζώνης της μαρίνας. 8.000 τ.μ. με ξενοδοχεία, εμπορικά καταστήματα, condo hotels και περιφράξεις, που θα μετατρέψουν τον δημόσιο χώρο σε ιδιωτικό real estate project – χωρίς ολοκληρωμένη κυκλοφοριακή μελέτη, χωρίς περιβαλλοντικές διασφαλίσεις, χωρίς διάλογο.
Η κυβέρνηση σχεδιάζει μια χωροθέτηση που αλλοιώνει πλήρως το τοπίο, στερώντας από τους πολίτες την ελεύθερη πρόσβαση στο παραλιακό μέτωπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα κι η μεθοδευμένη μετατροπή του ιστορικού «Remezzo» σε γραφεία και αποθήκες, αντί για πολιτιστικό κέντρο και βιβλιοθήκη, όπως ζητά ο Δήμος.
Κατά τη συζήτηση, η βουλευτής ρώτησε τον Υφυπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας για ποιους λόγους εκδόθηκε η συγκεκριμένη ΚΥΑ, καθώς και ποια μέτρα προτίθεται να λάβει για τη διασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος και του παραλιακού μετώπου. Επίσης ρώτησε πώς θα εγγυηθεί την ελεύθερη κι απρόσκοπτη πρόσβαση των πολιτών στη μαρίνα κι αν σκοπεύει, επιτέλους, να εξετάσει τις προτάσεις του Δήμου Καλαμαριάς.
Ο κ. Ταγαράς περιορίστηκε σε μια γενικόλογη ιστορική αναδρομή του θεσμικού πλαισίου και σε επαναλαμβανόμενες διαβεβαιώσεις. Καμία όμως απάντηση δεν δόθηκε στο ουσιαστικό ερώτημα: γιατί η κυβέρνηση δεν σεβάστηκε τις αποφάσεις των τοπικών θεσμών και γιατί δεν περιμένει την κρίση του ΣτΕ πριν τσιμεντώσει την Αρετσού;
Αντί σαφών δεσμεύσεων, ο Υφυπουργός παραδέχθηκε απλώς ότι «οι παρατηρήσεις δεν γίνονται πάντα δεκτές» κι ότι «οι προσφυγές καθυστερούν», παραδεχόμενος ουσιαστικά ότι η κυβέρνηση βιάζεται τόσο, ώστε ούτε η Δικαιοσύνη ούτε η κοινωνία μπορούν να την «εμποδίσουν». Όσο για το μέλλον του «Remezzo», η σιωπή ήταν η μόνη απάντηση.
Όταν συγκεκριμένα του ζητήθηκε να τοποθετηθεί με σαφήνεια τι προτίθεται να κάνει, εδώ και τώρα, ώστε η Μαρίνα Καλαμαριάς να παραμείνει ανοιχτή και προσβάσιμη, να αποτραπεί η τσιμεντοποίηση του παραλιακού μετώπου και να προστατευθεί το φυσικό κάλλος, επανέλαβε κυνικά: «Δεν είμαστε αλάθητοι».
Η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, του πρασίνου και της ατμόσφαιρας οφείλουν να αποτελούν δεσμευτικές προϋποθέσεις και η ανάπτυξη να είναι βιώσιμη, συμμετοχική, αισθητικά ενταγμένη, με σεβασμό στο δημόσιο χώρο και προς όφελος της κοινωνίας.
Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης δεν θα αρκεστούν σε αόριστες γενικότητες.
Η Μαρίνα Καλαμαριάς δεν είναι οικόπεδο προς “αξιοποίηση”. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Θεσσαλονίκης και της ζωής της.
