«Όταν οι χειρότεροι είναι γεμάτοι από την ένταση του πάθους και ακόμα χειρότερα όταν οι χειρότεροι κυβερνούν και νομοθετούν γεμάτοι από την ένταση του πάθους , είναι υποχρέωσή μας να μεταφέρουμε στο κοινοβουλευτικό επίπεδο τις συνταγματικές και πολιτικές μας αντιλήψεις και αυτό είναι το νόημα της ασκήσεως από το ΠΑΣΟΚ της ένστασης αντισυνταγματικότητας. Έρχομαι αμέσως στο νομικό σκέλος.
Κυρία Πρόεδρε, η απόλυτη απαγόρευση της συνάθροισης στο χώρο, προσέξτε, όχι στο μνημείο, στο χώρο μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, το μνημείο αυτό της εθνικής σημασίας, αντιβαίνει και παραβιάζει την αρχή της αναγκαιότητας ως προϋπόθεση της αρχής της αναλογικότητας και άρα κατά τούτο περιορίζει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι με τρόπο αντισυνταγματικό. Αυτά που σας λέω μπορεί να σας ακούγονται πάρα πολύ νομικά, πάρα πολύ θεωρητικά, ιδίως αν αναφερθώ και στα άρθρα του Συντάγματος.
Το άρθρο 11 του Συντάγματος, το άρθρο 11 της ΕΣΔΑ.
Αλλά ξέρετε, κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μεγαλύτερη βάσανος για τις πράξεις της κυβέρνησης δεν είναι η συνταγματικότητα. Είναι η γελοιότητα. Θα σας δώσω λοιπόν μερικά παραδείγματα εφαρμογής του νόμου κατά τον τρόπο αυτόν τον αντισυνταγματικό, τα οποία, αν συνέβαιναν τώρα, θα ήταν παράνομα και θα επέσυραν και ποινές κατά τον Ποινικό κώδικα.
Θα σας δώσω λοιπόν τα εξής: Ακολουθούν σκληρές εικόνες. Το παράδειγμα ενός πορωμένου μπαχαλάκια. Ιδού. Νάτος ο πορωμένος μπαχαλάκιας, ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης στον πυρήνα του χώρου τον οποίο εσείς της κυβέρνησης θέλετε να απαγορεύσετε τις συναθροίσεις, δείτε το. Ορίστε. Το βλέπει ο ελληνικός λαός από τις κάμερες. Είναι στο Μένουμε Ευρώπη. Τον βλέπετε εδώ μαζί με πλήθος κόσμου.
Έχω και άλλες εικόνες από τη διαδήλωση εναντίον των Πρεσπών, εδώ. Μάλιστα είναι στον προαύλιο χώρο του Κοινοβουλίου, στα σκαλάκια. Κύριε Φλωρίδη, δεν ξέρω, βλέπετε ή να το δώσω στον κύριο Φλωρίδη να τα δει λίγο πιο καλά.Τα καταθέτω στα πρακτικά και μπορεί να το έχει στη διάθεσή του.
Εδώ έχουμε και πάλι Πρέσπες. Μένουμε Ευρώπη και εδώ έχουμε και ένα δημοσίευμα από το Vouliwatch για να λέμε και τις πηγές μας. Μένουμε Ευρώπη με εκατοντάδες πολίτες στο προαύλιο της Βουλής. Όχι απλώς δηλαδή κατέλαβαν το σύνολο του χώρου μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, αλλά υπερχείλισαν και μπήκαν και στο προαύλιο της Βουλής. Τι θέλω να πω; Η γελοιότητα, -ξαναλέω-, είναι μεγαλύτερο βασανιστήριο από ό, τι η αντισυνταγματικότητα. Γιατί την αντισυνταγματικότητα μπορείτε με λαϊκισμούς και χυδαίες αντιπαραθέσεις που στήνετε με τα πλέον ακραία στοιχεία για να φαίνεστε εσείς μετριοπαθείς, να την αντιπαρέλθετε. Δεν μπορείτε όμως να αντιπαρέλθετε την γελοιότητα και αυτή θα σας ακολουθεί πάντα.
Πάμε τώρα στο δεύτερο ζήτημα. Αναφέρεστε σε συντήρηση και φροντίδα του μνημείου και του χώρου και την αναθέτετε στο Υπουργείο Άμυνας.
Πρώτο ερώτημα. Πού είναι ο υπουργός να υπερασπιστεί την τροπολογία; Πού είναι ο υπουργός Άμυνας της χώρας να υπερασπιστεί την τροπολογία που αφορά στο υπουργείο του; Αυτό συνιστά περιφρόνηση του Κοινοβουλίου; Ή συνιστά περιφρόνηση του πρωθυπουργού; Αυτό είναι το ερώτημα.
Δεύτερο ζήτημα συνταγματικής τάξεως το άρθρο 102 του Συντάγματος, το οποίο μιλάει για τις τοπικές υποθέσεις για τις οποίες συντρέχει τεκμήριο υπέρ της τοπικής αυτοδιοίκησης. Είναι ξεκάθαρο ότι αν ερμηνεύσουμε τις λέξεις «συντήρηση» και «φροντίδα» με τρόπο κατά τον οποίο περιλαμβάνουν και τον καθαρισμό, αντίκειται και στο άρθρο αυτό. Στο άρθρο 102 του Συντάγματος. Και κάτι ακόμα: Επειδή βλέπω ότι από τη μία είχαμε διαρροές από το Υπουργείο Άμυνας ότι δεν την θέλουμε την αρμοδιότητα, από την άλλη λέγατε εσείς όχι, θα σας τη δώσουμε, καταλήξατε σε αυτούς τους όρους που δεν σημαίνουν τίποτα στα νομικά για να μπερδέψετε τις αρμοδιότητες και να μη φαίνεται ξεκάθαρα τι αποδίδεται σε ποιον; Και ρωτώ: έχετε ξαναδεί παράδειγμα τροπολογίας εκπρόθεσμης και άσχετης που έρχεται τελευταία στιγμή για να ρυθμίσει αρμοδιότητες, τις οποίες εν τέλει τις μπερδεύει περισσότερο; Αυτό είναι πραγματικά, θα έλεγα μια επιτυχία.
Αλλά σε ποιο επίπεδο; Στο επίπεδο της γελοιότητας. Τώρα θέλω να πω και να κλείσω με κάτι το οποίο νομίζω έχει να κάνει με τον ίδιο τον πυρήνα του Συντάγματος. Και ο πυρήνας του Συντάγματος είναι η δυνατότητά μας και η υποχρέωσή μας, ιδίως ημών των πολιτικών, να συνυπάρχουμε και να αποφεύγουμε το διχασμό.
Πόσες ακόμα διχαστικές πρωτοβουλίες θα πάρετε στην κυβέρνηση; Πόσες ακόμα προσπάθειες θα κάνετε να διχάσετε τους Έλληνες πολίτες; Και τι σημαίνει αυτό, όταν αυτός ο διχασμός που θέλετε να επιβάλλετε υπάρχει μέσα στην ίδια την κυβέρνησή σας; Μεταξύ του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Άμυνας, ο οποίος, καίτοι αφορά στο υπουργείο του η τροπολογία, δεν έχει εμφανιστεί ενώπιον της Βουλής; Και κάτι τελευταίο. Τι σημαίνει αυτό; Και αυτή η σοβούσα σύγκρουση, αυτή η κορυφαία σύγκρουση μεταξύ πρωθυπουργού και υπουργού Άμυνας για την πολιτική, την εξωτερική πολιτική και την πολιτική άμυνας της χώρας. Έχουμε μια χώρα στην οποία ο δημόσιος διάλογος με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης κινείται εκτός θέματος. Μια χώρα στην οποία ο δημόσιος διάλογος κινείται με ευθύνη της κυβέρνησης απολύτως διχαστικά. Εμείς λοιπόν αφήνουμε αυτούς που είναι γεμάτοι από την ένταση του πάθους και μιλάμε για τις δικές μας πεποιθήσεις που ενώνουν τους Έλληνες. Τέρμα στο διχασμό της κυβέρνησης. Ναι σε μιαν άλλη ενωτική πολιτική απέναντι σε αυτό τον διχασμό.
Καταθέσαμε, όπως είπαμε, ένσταση αντισυνταγματικότητας και την υποστηρίξαμε γιατί πιστεύουμε βαθιά στην αντίθεση της διάταξης με αυτά τα δύο άρθρα.
