Σπυρίδων – Άδωνις Γεωργιάδης:
Ο πολιτικός που έχει χαρακτηριστεί η επιτομή του «γλείφω εκεί που έχω φτύσει», ο πολιτικός που εκτελεί κάθε είδους διατεταγμένη υπηρεσία, από την απαξίωση και υποβάθμιση του ΕΣΥ μέχρι και τη δολοφονία χαρακτήρων, όταν και όπου χρειάζεται, με έκανε, για πρώτη φορά στη ζωή μου να σκεφτώ να κινηθώ νομικά, παρότι είμαι άνθρωπος που δε θα πουλήσει την ψυχή του για πολιτική καριέρα.
Τη στοχοποίηση βέβαια, ξεκίνησε ο πάντα ανήξερος προϊστάμενός του, ο κ. Πρωθυπουργός, ο οποίος δε δίστασε μέσα στη Βουλή, κατά τη συζήτηση για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, να απευθυνθεί σε μένα και να με ρωτήσει ψευδόμενος, πως έγινε ο Δήμος Μυλοποτάμου πράσινος.
Όπως είναι γνωστό, όταν εκλέχθηκα για πρώτη φορά Βουλευτής, τον Μάιο του 2023, η ΝΔ ήταν με διαφορά πρώτη στον συγκεκριμένο Δήμο.
Αναρωτιέται κανείς, είναι δυνατόν ο Πρωθυπουργός της χώρας μας, μπροστά στο σύνολο των μελών του κοινοβουλίου να αναφέρει γεγονότα, τα οποία είναι καταφανή ψεύδη;
Κι όμως, η έπαρση και αλαζονεία της εξουσίας, καθώς και ο έλεγχος της πλειοψηφίας των μέσων ενημέρωσης, τους δίνει την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να υποτιμούν τη νοημοσύνη του Ελληνικού λαού.
Αυτήν τη φορά, ο γνωστός πρώην τηλεπωλητής βιβλίων και νυν Υπουργός Υγείας, πριν λίγες μέρες στην εκπομπή του κ. Χατζηνικολάου, ευρισκόμενος σε παραλήρημα ανέφερε ασύστολα ψεύδη και αποκυήματα της φαντασίας του, για περίπτερο που έγινε ΚΥΔ, στο παράθυρο του γραφείου μου, στον πρώτο όροφο του κεντρικού κτιρίου της Περιφέρειας Κρήτης, κατά τη διάρκεια της θητείας μου, ως Αντιπεριφερειάρχης. Ουδέν ψευδέστερο. Περίπτερο δεν υπάρχει καν.
Δεν εκπλήσσει κανέναν το θράσος του εν λόγω κυρίου άλλωστε, η τακτική της λάσπης και του συμψηφισμού είναι προνόμιο ανέκαθεν, της Δεξιάς παράταξης.
Η ασθενής του μνήμη, δε βοηθάει να θυμηθεί τις συνομιλίες που περιέχονται στις τρεις χιλιάδες σελίδες στη δικογραφία της Ευρωπαίας εισαγγελέα, που χαρακτηρίζει μέλη της ΝΔ ως εγκληματική οργάνωση.
Πολιτικοί, με το ύφος, τη συμπεριφορά, τον τρόπο του γνωστού κωλοτούμπα, έχουν συμβάλλει τα μέγιστα στην δικαιολογημένη απαξίωση της πολιτικής και κατ’ επέκταση των πολιτικών.
Δεν τρέφουμε βέβαια και καμία αυταπάτη, ότι μπορεί σε κάτι να αλλάξει, πλέον.
Άλλωστε, οι εντολές είναι συγκεκριμένες και πάντα πρέπει να εκτελούνται.
