Είναι πολύ ωραίο το θέαμα από εδώ πάνω, είναι πολύ ωραίο το θέαμα.
Σύντροφε Πρόεδρε,
Σύντροφε Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Πασπίτισσες και Πασπίτες,
φίλες και φίλοι,
Δώδεκα χρόνια μετά, στην ίδια αίθουσα, πιάνουμε το νήμα της ιστορίας από εκεί που το αφήσαμε. Δώδεκα χρόνια μετά, η σημερινή μαζική Πανελλήνια Συνδιάσκεψη της Νεολαίας μας, στέλνει σε όλους και όλες το εξής ισχυρό και καθαρό μήνυμα: Η γενιά μας επιστρέφει στο προσκήνιο και δεν επιστρέφει σε ρόλο διαχειριστικό ή ρόλο υπηρετικό. Επιστρέφει με σχέδιο, με αποφασιστικότητα, με πάθος, με βούληση να δώσει μια νέα, προοδευτική, σοσιαλιστική κατεύθυνση, σε μια γενιά που πείστηκε ότι πρέπει να μάθει να ζει με μηδενικές προσδοκίες, με τα όνειρα της φυλακισμένα στα λόγια και τα έργα όσων διοικούν τη χώρα μας σαν τσιφλίκι τα τελευταία χρόνια.
Στην εποχή του «δεν αλλάζει τίποτα», εμείς είμαστε εδώ, όλοι μαζί, ενωμένοι, δυνατοί, γιατί πιστεύουμε ότι όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο. Και θα αλλάξουν, αν τολμήσουμε και κυρίως αν δουλέψουμε συστηματικά για αυτό.
Η πολιτική συμμετοχή των νέων αποτελεί την προϋπόθεση για την αναζωογόνηση της δημοκρατίας. Κι όμως, σήμερα η εμπιστοσύνη της νεολαίας στο πολιτικό σύστημα και στους θεσμούς βρίσκεται στο απόλυτο ναδιρ. Και οφείλω να ομολογήσω, όχι άδικα. Δείτε τους χειρισμούς στην υπόθεση του εγκλήματος των Τεμπών στο πεδίο της Δικαιοσύνης. Ή στην υπόθεση των παρακολουθήσεων. Αυτό όμως το δεδομένο μας δείχνει και τον δρόμο, μας δείχνει και τη λύση. Οφείλουμε με ειλικρίνεια να απευθύνουμε ένα ανοιχτό κάλεσμα, χωρίς διάθεση νουθεσίας και καπελώματος, και να καλλιεργήσουμε ξανά την “αίσθηση του ανήκειν”, με όρους οικονομικούς, πολιτιστικούς, αισθητικούς, να μιλήσουμε τη γλώσσα της γενιάς μας, να κάνουμε ξανά τη πολιτική μια συμπεριληπτική και ταυτοτική υπόθεση, να ξέρουμε ποιοι είμαστε, τι λέμε, μια υπόθεση των πολλών και μη προνομιούχων απέναντι σε αυτούς που ως κλειστό κλαμπ έχουν στόχο την αναπαραγωγή της εξουσίας τους. Και για εμάς, συντρόφισσες και σύντροφοι, η εξουσία δεν πρέπει να είναι ποτέ αυτοσκοπός.
Κι αν, σήμερα, θέλουμε να είναι η αρχή αυτής της μάχης που θα δώσουμε, οφείλουμε να απαντήσουμε τα εξής δύο πολύ βασικά ερωτήματα:
Πώς μπορούν οι νέοι-ες να εμπιστευτούν ένα πολιτικό σύστημα που δεν δείχνει να τους υπολογίζει;
Πώς θα μπορέσουν οι νέοι-ες να πιστέψουν στη δυναμική των πολιτικών παρατάξεων, όταν αυτές διστάζουν να εκφράσουν φανερά και επαρκώς τις ανάγκες τους και τα «θέλω» τους;
Γι’ αυτό απαιτείται αλλαγή παραδείγματος. Όχι άλλη διαχείριση αλλά ρήξη και θάρρος με ένα ξεκάθαρο πλάνο για τη νέα γενιά. Και θέλει θάρρος αυτή η πολιτική, διότι δεν είναι απαραίτητα ψηφοθηρικά γόνιμη ή δημοφιλής ως πρακτική. Απαιτείται, να παρουσιάσουμε ιδέες και προτάσεις που θα αμβλύνουν τη διαγενεακή ανισότητα, που θα απαντούν στις δυσκολίες των νέων στη μετάβαση στην ενήλικη ζωή, στην ανάληψη υποχρεώσεων, την είσοδο στην επαγγελματική ζωή. Όλα όσα βιώνουμε όλοι μας και όλες μας κάθε μέρα. Απαιτείται να αποκτήσουμε χώρο και βήμα έκφρασης μέσα από τη θεσμική λειτουργία του κράτους όσον αφορά τη νέα γενιά.
Πώς θα το κάνουμε αυτό;
1) μέσα από την διαμόρφωση της εθνικής στρατηγικής για τη νεολαία, συζητώντας για τα προβλήματα της γενιάς μας, όχι μέσα στους τοίχους των υπουργείων και των κομμάτων, αλλά βγαίνοντας στο δρόμο και στο πεδίο, σε ώσμωση με τα κινήματα, τα πρωτοβάθμια σωματεία και τους νέους εργαζόμενους, σε διάλογο με τους αγωνιστές της ζωής και όχι με τους αιώνιους παράγοντες και τους γραφειοκράτες καριερίστες.
2) Θα το κάνουμε μεταρρυθμίζοντας το εθνικό συμβούλιο Νεολαίας, που έχει εξελιχθεί τις τελευταίες δεκαετίες σε μια άτονη, εσωστρεφή και αδιαφανής δομή, με περιορισμένη απήχηση και σχεδόν μηδενική επιρροή στη δημόσια πολιτική. Δεν λειτουργεί πια ως θεσμικός δίαυλος εκπροσώπησης, αλλά περισσότερο ως γραφειοκρατικό απολίθωμα – αποκομμένο από τις σύγχρονες ανάγκες και φωνές των νέων.Χρειαζόμαστε ένα νέο δημοκρατικό συμβόλαιο με τη γενιά μας, που δεν θα χαρίζεται ούτε στην αδράνεια, ούτε στην αδιαφάνεια.
3) Και θα το κάνουμε, επίσης, ενισχύοντας την ανεξαρτησία των νεολαιών και των νεανικών οργανώσεων, κομματικών και μη, με θεσμική συνταγματική εγγύηση της αυτονομίας των νεανικών θεσμών και με διαφανή κρατική χρηματοδότηση. Αν θέλουμε ελεύθερες νεολαίες, αυτές πρέπει να είναι οικονομικά ανεξάρτητες, ακόμη και από το κόμμα τους.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα στη πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων. Αυτό οφείλει να κάνει και σήμερα ορίζοντας τα νέα πεδία σύγκρουσης, τα νέα μέτωπα αντίθεσης με την σημερινή κυβερνητική πρακτική. Οφείλουμε να συγκρουστούμε με τις ελίτ, με τα κλειστά κυκλώματα, με κάθε σύστημα που κρατά τη χώρα μας πίσω. Δεν μπορούμε να μιλάμε για κοινωνική κινητικότητα, όταν το σχολείο είναι ταξικό (όσο πιο πολλά λεφτά έχεις, τόσο καλύτερο είναι το σχολείο που πας) και το πανεπιστήμιο άνισο (όσο πιο κοντά στα κέντρα εξουσίας τόσο περισσότερες ευκαιρίες). Δεν μπορούμε πια να δεχθούμε ως θέσφατο τον θεσμό των πανελλαδικών εξετάσεων που μετρούν το μέλλον καθενός και καθεμιάς σε μια μέρα, σε μια εξέταση ούτε ένα Λύκειο που να λειτουργεί αποκλειστικά ως προθάλαμος για την είσοδο στο Πανεπιστημιο, ούτε μια παραπαιδεία που δημιουργεί νέες ταξικές ανισότητες.
Θέλουμε ένα σχολείο δημιουργικό, με χώρο για σκέψη, με ανάπτυξη συλλογική γνώσης και συναισθηματικής νοημοσύνης, ένα σχολείο που θα αγκαλιάζει τον ψυχισμό των νέων ανθρώπων και θα απαντά στους προβληματισμούς τους. Και ένα πανεπιστήμιο ελεύθερο, δημόσιο, ποιοτικό, προσβασιμο, με ισχυρές υποδομές και ικανό προσωπικό, που θα δίνει μάχες απέναντι στον εκφυλισμό του, απέναντι σε μια συντηρητική οπτική που στοχεύει μόνο στην παραγωγή κέρδους μέσω της καθολικής υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης του. Με φοιτητικούς συλλόγους δυνατούς και παρόντες στη συνδιοίκηση. Με το άσυλο προστατευμένο, όχι καταργημένο.Με αποδέσμευση του σχολείου από τη θεολογική σκέπη της ελληνικής εκκλησίας που θα φέρει και στην συνέχεια τον αναγκαίο κοσμικό διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας. Γιατί παιδεία χωρίς ελευθερία είναι απλώς εκπαίδευση. Και η εκπαίδευση χωρίς δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες δημιουργεί απλά μια αναπαραγωγή των υφιστάμενων ανισοτήτων. Ζούμε σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει κηρύξει πόλεμο στην έννοια της αξιοπρεπούς εργασίας. Με 13ωρα, με απλήρωτες υπερωρίες, με εργασιακές σχέσεις λάστιχο, ένα σύστημα που παράγει εξάντληση και φτώχεια.
Εμείς έχουμε φωνή και λέμε: φτάνει πια!
Είμαστε η γενιά της αβεβαιότητας, της μερικής απασχόλησης, της σκλαβιάς με το μπλοκάκι και της απλήρωτης πρακτικής.
Είμαστε όμως και η γενιά που θα φέρει το νέο εργασιακό μοντέλο:
-Με συλλογικές συμβάσεις για όλους
-Με καθολική ασφαλιστική κάλυψη.
-Με αναγνώριση του δικαιώματος αποσύνδεσης από το ψηφιακό εργασιακό περιβάλλον μετά τη λήξη της εργασίας.
-Με υιοθέτηση του 35ωρου χωρίς μείωση μισθών
-Με ίσες απολαβές για όλα τα φύλα ανεξαρτήτως θέσης και αντικειμένου
Αυτοί είναι οι αγώνες κοινωνικής δικαιοσύνης που ανήκουν σε εμάς και πρέπει να τους δώσουμε. Είμαστε η γενιά που ζούμε την εποχή που η στέγη μετατρέπεται από βασικό ανθρώπινο δικαίωμα σε προνόμιο των λίγων και οφείλουμε αυτό να το αντιληφθούμε – και στο ΠΑΣΟΚ το έχουμε κάνει – γιατί είναι ένα ζήτημα ιδεολογικό και αξιακό, ένα πεδίο μάχης με την τωρινή πολιτική των funds και της Golden Visa. Απέναντι λοιπόν σε αυτή την πολιτική, εμείς έχουμε έναν άλλον δρόμο:
– Κοινωνικές κατοικίες με αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
– Κατάργηση της Golden Visa, περιορισμό του airbnb, υιοθέτηση πλαφόν στα ενοίκια
– Άνοιγμα του διαλόγου για νέες καινοτόμες λύσεις, όπως στεγαστικοί συνεταιρισμοί και αυτόνομες φοιτητικές πόλεις.
Και μέσα σε όλες αυτές τις συνθήκες, συντρόφισσες και σύντροφοι, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και ακόμη μια τεράστια πρόκληση, αυτή της τεχνητής νοημοσύνης που διαμορφώνει ένα επιπλέον επίπεδο αμφιθυμίας: από τη μία, αισιοδοξία για τις δυνατότητες της τεχνολογικής εξέλιξης και από την άλλη, ανησυχία για τον έλεγχο, τη διαφάνεια και τον αντίκτυπό της στη δημοκρατία και τα δικαιώματα. Δεν πρέπει να φοβόμαστε τη πρόοδο, συντρόφισσες και σύντροφοι, οφείλουμε να είμαστε μπροστάρηδες στην αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης. Οφείλουμε να παλέψουμε για την ενσωμάτωσή της στον δημόσιο τομέα με όρους καθολικότητας: στην εκπαίδευση, στην υγεία, στη δημόσια διοίκηση, στην αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. Όχι όμως ως μηχανισμός περικοπών και αποκλεισμών, αλλά ως εργαλείο ισότητας και αποτελεσματικότητας, χωρίς να εκχωρήσουμε την κυριαρχία των αποφάσεων σε αλγορίθμους. Το μέλλον δεν μπορεί — και δεν πρέπει — να είναι “made by AI”. Οφείλει να είναι co-created: συνδιαμορφωμένο από την κοινωνία, με αρχές λογοδοσίας, δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, με την τεχνολογία στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι το αντίστροφο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Πριν τελειώσω, νομίζω ότι πρέπει να αναφερθεί ότι ζούμε σε μια περίοδο που οι σταθερές που ξέραμε στον κόσμο δεν υπάρχουν πια. Οι κοινωνίες στέκουν κατακερματισμένες, διχάζονται, δεν μπορούν να ισορροπήσουν. Η Δημοκρατία διστάζει, υποχωρεί και δίνει χώρο στον αυταρχισμό και τους ηγέτες τους να πείθουν τους πολίτες πως η εκτελεστική εξουσία πρέπει να είναι πιο ισχυρή από αυτές που την εξισορροπούν δηλαδή την δικαστική και τη νομοθετική.
Κι αυτό είναι το αποτέλεσμα της αποτυχίας του καπιταλισμού-καζίνο, το αποτέλεσμα αποτυχίας του συστήματος που δρα πάνω στις πλάτες μας, ενός συστήματος που δημιουργεί συνεχώς νέες ανισότητες, νέα τείχη και ωθεί περισσότερους ανθρώπους εκτός των τειχών, στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο. Κι εδώ μέσα από την ανοιχτότητα, με την συνεργασία μας με τις σοσιαλιστικές οικογένειες μας στην Ευρώπη και τον Κόσμο οφείλουμε να δώσουμε την μάχη του καιρού μας, την υπεράσπιση των ιδεών της φιλελεύθερης Δημοκρατίας απέναντι στον αυταρχισμό, αυτό είναι το δίλημμα της εποχής μας, έτσι ώστε στον κόσμο που θέλουμε να ζούμε:
-η ελευθερία να μην μπαίνει σε αντιδιαστολή με την ασφάλεια
-η ισχύς του δικαίου να είναι ισχυρότερη από το δίκιο του ισχυρού
-η προστασία των μειονοτήτων και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων να μην είναι πλειοψηφικό προνόμιο
-το κοινωνικό κράτος να μην παραμερίζεται για την αγορά εξοπλιστικών συστημάτων
-ο μετανάστης και ο πρόσφυγας να προστατεύονται και να μην διώκονται.
Κι αν κάτι πρέπει να κατανοήσουμε από όσα ζήσαμε τα τελευταία χρόνια είναι ότι ο αγώνας για την υπεράσπισης της Δημοκρατίας στην χώρα μας, που βάλλεται κάθε μέρα, συνδέεται απόλυτα με τον αγώνα για την λευτεριά στην Παλαιστίνη και τη Γάζα, στη Ουκρανία, με τους νεανικούς αγώνες για χειραφέτηση στα Βαλκάνια, με τον αγώνα απέναντι στην απαγόρευση του pride στην Ουγγαρία, με τον αγώνα απέναντι στην ακροδεξιά και τον κυνισμό σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο.
Ενωμένοι,διασυνδεδεμένοι είμαστε πιο δυνατοί, γι αυτό δώσαμε τόσο μεγάλη σημασία στην ανοιχτότητα και την επιστροφή της νεολαιας ΠΑΣΟΚ στα διεθνή και ευρωπαϊκά fora, και αυτόν τον αγώνα θα συνεχίσω κι εγώ από το δικό μου μετερίζι και τον ίδιο ζήλο τα επόμενα δύο χρόνια ως υποψήφιος αντιπρόεδρος των Νέων Ευρωπαίων Σοσιαλιστών.
Θα κλείσω με κάτι βιωματικό. Όταν η αείμνηστη Πρόεδρος, η Φώφη Γεννηματά, μου ανέθεσε τον ρόλο του συντονιστή του Δικτύου Νεολαίας, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, σε ένα πολιτικό περιβάλλον που το ΠΑΣΟΚ πάλευε για την επιβίωση του, ζήτησε μόνο ένα πράγμα, να προσπαθήσουμε να αποδείξουμε κάτι απλό αλλά και πολύ σημαντικό: ότι η πολιτική είναι κάτι περισσότερο από μηχανισμός παραγωγής παραγόντων, ότι η πολιτική είναι ο καταλύτης για τη δημιουργία κοινοτήτων σαν τη δική μας, ότι η πολιτική δεν είναι προνόμιο, αλλά εργαλείο αλλαγής. Θέλω να πιστεύω – είμαι σίγουρος ότι θα είναι πολύ υπερήφανη – καθώς αυτή η συνδιάσκεψη αποδεικνύει ακριβώς αυτό. Η πολιτική μπορεί να είναι μέρος της λύσης και όχι κομμάτι του προβλήματος, σύντροφοι.
Δεν είμαστε η γενιά της σιωπής. Είμαστε η γενιά της διεκδίκησης.
Δεν θα είμαστε η γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Θα είμαστε η γενιά που θα χτίσει ένα καλύτερο αύριο.Αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα το κάνει κανείς για εμάς. Αν δεν ξεκινήσουμε τώρα, σήμερα θα χαθεί ακόμα μια ευκαιρία..
Γι’ αυτό, σήμερα ξεσηκωνόμαστε, στο ΣΕΦ, σε όλη την Ελλάδα. Η νέα γενιά του ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, έχει φωνή.Με ιδέες και προτάσεις. Με θάρρος. Με όραμα.
Και δεν θα σταματήσουμε μέχρι να πάρουμε ό,τι μας ανήκει.
Γιατί εμείς δεν συμβιβαζόμαστε. Γιατί εμείς πιστεύουμε βαθιά:
Το μέλλον μπορεί και πρέπει να είναι καλύτερο από το παρόν.
Και μαζί θα το κάνουμε πράξη. Και μαζί θα τιμήσουμε τις ρίζες μας, την ιστορία μας και θα προχωρήσουμε μπροστά. Να είστε καλά!
