Ομιλία Μπουρχάν Μπαράν, Βουλευτή Ξάνθης ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, στην Αρμόδια Επιτροπή: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, ενεργώντας μέσω του Περιφερειακού Γραφείου της για την Ευρώπη (“ΠΟΥ”), για τη θέσπιση Προγράμματος για την Ποιότητα της Φροντίδας της Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων στο πλαίσιο του Γραφείου ΠΟΥ για την Ποιότητα της Περίθαλψης και την Ασφάλεια των Ασθενών»
Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε
Κυρία Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι θα μου επιτρέψετε ξεκινώντας, να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στις οικογένειες των αδικοχαμένων συνανθρώπων μας εξαιτίας του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος που συνέβη στα Τέμπη. Γνωρίζουμε όλοι μας άλλωστε πως στην πλειονότητά τους ήταν νέα παιδιά με πολλά όνειρα για τη ζωή τους. Παράλληλα θα ήθελα να εκφράσω τις θερμές μου ευχές για ταχεία ανάρρωση, σωματική και ψυχική, και σε όλους όσοι ήρθαν αντιμέτωποι με την πρωτοφανή αυτή τραγωδία. Το τραύμα που μπορεί να αφήνει στις ψυχές των ανθρώπων ένα τέτοιο βίωμα ενδέχεται να επηρεάσει συνολικά τη ζωή τους. Η πολιτεία δεν πρέπει συνεπώς να αμελήσει να παρέχει την απαιτούμενη ψυχολογική στήριξη σε όσους τη χρειάζονται χωρίς χρονικούς περιορισμούς.
Τα τελευταία χρόνια που διανύουμε, με τις υπάρχουσες υγειονομικές και κοινωνικές συνθήκες που αναμφίβολα έχουν επιβαρύνει την ψυχική υγεία του πληθυσμού, έχει έρθει ακόμη πιο έντονα στο προσκήνιο, το αίτημα της ασφάλειας που αποτελεί ένα από τα κοινωνικά αγαθά μιας ευνομούμενης πολιτείας. Της ασφάλειας, η οποία αφορά όλους τους τομείς της δημόσιας και κοινωνικής ζωής. Που αφορά την εργασία, το μηνιαίο εισόδημα, τον τομέα της υγείας κλπ. Η απαίτηση για ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, που θα στέκεται επάξια δίπλα στον πολίτη του, είναι καθολική και επιβεβλημένη.
Και ερχόμενος τώρα στο παρόν σχέδιο Νόμου αναφορικά με την κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης και της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για τη θέσπιση Προγράμματος για την Ποιότητα της Φροντίδας της Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων, θεωρούμε ότι το συγκεκριμένο εγχείρημα, είναι μία δήλωση βούλησης προς τη σωστή κατεύθυνση. Απαιτούνταν όντως από την πλευρά της πολιτείας μια πιο συντεταγμένη προσέγγιση στο ζήτημα της ψυχικής υγείας παιδιών και εφήβων, ένα ζήτημα με ιδιαίτερο ειδικό βάρος και σε μία χρονική συγκυρία κατά την οποία οι υπάρχουσες υγειονομικές και κοινωνικές συνθήκες αναμφίβολα έχουν επιβαρύνει την ψυχική υγεία αυτών των δύο ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων αλλά και του ευρύτερου πληθυσμού γενικότερα.
Είναι επιτακτική η ανάγκη για μεγαλύτερη και άμεση χρηματοδότηση των τομέων ψυχικής υγείας, καθώς σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, διαφαίνεται ο καταστροφικός αντίκτυπος του κορονοϊού στην ψυχική υγεία των πολιτών και δη των παιδιών και των εφήβων. Ζώντας από κοντά και καθημερινά τα προβλήματα του Ψυχιατρικού κλάδου, όντας Ψυχίατρος, σας δηλώνω ότι η αύξηση των ψυχιατρικών περιστατικών είναι δραματικά κατακόρυφη με αποτέλεσμα την τεράστια ταλαιπωρία των ασθενών που αναγκάζονται να βγουν εκτός των γεωγραφικών ορίων του νομού τους για νοσηλεία.
Παραδειγματικά σας αναφέρω το Κέντρο Ψυχικής Υγείας Ξάνθης το οποίο βρίσκεται εκτός λειτουργίας έως σήμερα καθώς οι 3 ψυχίατροι που έχουν προσληφθεί έχουν αποσπαστεί στο Νοσοκομείο της πόλης προκειμένου να καλύψουν άλλα κενά και να δώσουν χείρα βοηθείας στις εκεί υπάρχουσες ανάγκες. Έτσι «το μάρμαρο το πληρώνουν» για ακόμη μια φορά παιδιά ή ενήλικες στους οποίους χορηγούνταν ψυχομετρικές εκτιμήσεις (δείκτες νοημοσύνης) στο ΚΨΥ και οι οποίοι καταφεύγουν σήμερα στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης αλλά κυρίως σε αυτά της Θεσσαλονίκης. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά γίνεται και μετακίνηση ιατρικού προσωπικού (ψυχιάτρων) από τα Νοσοκομεία Ξάνθης και Κομοτηνής στην ψυχιατρική κλινική του Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης προκειμένου να καλυφθούν οι εφημερίες, λόγω έλλειψης γιατρών γεγονός που προκαλεί δυσλειτουργία και στα άλλα δύο νοσοκομεία και δυσχεραίνει το έργο των ιατρών.
Η πανδημία του κορωνοϊού προκάλεσε αυταπόδεικτα και κανείς από εμάς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, διατάραξη στην καθημερινότητα των παιδιών και των εφήβων, στην εκπαίδευση τους, στις ψυχαγωγικές τους δραστηριότητες και δημιούργησε προβλήματα κοινωνικής συμπεριφοράς καθώς προκλήθηκαν σε πολλά παιδιά, αισθήματα άγχους, θυμού, λύπης, φόβου και ανησυχίας για το μέλλον το δικό τους αλλά και των οικείων τους προσώπων. Όλο και πιο συχνά γινόμαστε μάρτυρες αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών και απόπειρας αυτοκτονιών από νέα παιδιά τα οποία κυριεύονται από σοβαρές ψυχωσικές διαταραχές εξαιτίας της πίεσης που έχουν δεχθεί . Για όλους λοιπόν αυτούς τους λόγους τα παιδιά και οι έφηβοι, το μέλλον αυτής της κοινωνίας, χρήζουν ιδιαίτερης ψυχοκοινωνικής μέριμνας.
Ο προϋπολογισμός για την Ψυχική Υγεία αντιπροσωπεύει περίπου το 5% των συνολικών δαπανών για την Υγεία, ένα ποσοστό που καταδεικνύει ότι ο τομέας της Ψυχικής Υγείας στη χώρα μας ήταν και εξακολουθεί να είναι ο φτωχός συγγενής σε αυτό τον χώρο. Ένας τομέας που δεν έχει λάβει την αναλογούσα προς αυτόν προσοχή.
Είναι όντως επιβεβλημένη και άμεση η ανάγκη κύρωσης της παρούσας Συμφωνίας καθώς εκτιμάται ότι θα συμβάλλει στην ισχυροποίηση του δημόσιου συστήματος υγείας, ώστε να υπάρχει ετοιμότητα απέναντι όχι μόνο στην τωρινή κατάσταση αλλά και σε οποιαδήποτε μελλοντική υγειονομική απειλή απέναντι στα παιδιά μας.
Όπως προείπα το συγκεκριμένο εγχείρημα, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά καλό θα ήταν πριν φτάσει η παρούσα Κύρωση ενώπιον του Κοινοβουλίου να υπήρχε και εκτενής αναφορά του Προγράμματος για την Ποιότητα της Φροντίδας της Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων, στο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία το οποίο παρουσιάστηκε έναντι ημών, πριν από λίγο καιρό.
Είμαστε πλέον εδώ και 3 χρόνια, θεατές αλλά και πολλοί από εμάς πρωταγωνιστές, σε μια ορατή πια πανδημία ψυχικής νόσου με κατακόρυφη αύξηση του αριθμού παιδιών και εφήβων που διαγιγνώσκονται με κάποια ψυχική ασθένεια. Η επιτυχημένη αντιμετώπιση του προβλήματος εξαρτάται άμεσα από την αποφασιστικότητα της ηγεσίας και αυτό που χρειαζόμαστε είναι ενιαίες απαντήσεις και όχι διάσπαρτες αποσυνδεδεμένες στρατηγικές. Εκεί που πρέπει η κυβέρνηση να σκύψει το κεφάλι είναι στο πως θα μπορέσουμε να αποτρέψουμε πιο αποτελεσματικά, την επόμενη πανδημία διευρύνοντας τους όρους «δημόσια υγεία» και τα «προληπτικά μέτρα» αυτής. Το πώς θα είμαστε επαρκώς προετοιμασμένοι για να εντοπίσουμε και να ανταποκριθούμε επιτυχώς στις νέες προκλήσεις που είναι προ των πυλών, αποφεύγοντας παράλληλα την επιδείνωση και την δραστική μείωση των υγειονομικών και οικονομικών ανισοτήτων.
