Στην Ολομέλεια της Βουλής τοποθετήθηκε η βουλευτής Β2 Δυτ. Τομέα Αθήνας, κα Νάντια Γιαννακοπούλου, τονίζοντας πως το πρόβλημα σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, είναι να δούμε συνολικά, στρατηγικά την πορεία της χώρας, προς τα που θέλουμε να προχωρήσει.
Έχουμε μια χώρα που ταλανίζεται 10 χρόνια με την κρίση και ακόμα δεν έχουμε σταθεροποιήσει μια αναπτυξιακή πορεία που να εγγυάται το δυνάμωμα της χώρας, την βελτίωση της ζωής των ανθρώπων.
Σύμφωνα με τη βουλευτή Β2 Δυτ. Τομέα Αθήνας, «Όλες οι σύγχρονες κοινωνίες και οικονομίες αντιμετωπίζουν 2 μεγάλες προκλήσεις. Την κλιματική αλλαγή που απειλεί το σύγχρονο πολιτισμό όπως τον γνωρίζουμε (και γεννά εκτός από κινδύνους και ευκαιρίες) και την 4η Βιομηχανική επανάσταση που μπορεί να καταστήσει το χάσμα ανάμεσα σε ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες οριστικά αγεφύρωτο. Αυτές οι δύο λέξεις δεν υπάρχουν καν στην εισηγητική του προϋπολογισμού πόσο μάλλον σαν πεδία πολιτικής».
Τέλος, η βουλευτής κα Γιαννακοπούλου επεσήμανε πως «Είμαστε μια χώρα που φθίνει πληθυσμιακά και στα επόμενα χρόνια θα φτάσουμε τα 8 εκατομμύρια πληθυσμό. Την ίδια ώρα κοντά στις 500.000 νέους έχουν αφήσει την χώρα. Δεν φαίνεται να απασχολούν την Κυβέρνηση αυτά τα μείζονα υπαρξιακά προβλήματα. Δεν απασχολούν τον Προϋπολογισμό, ενώ μέτρα που ανακοινώνονται είναι η αποσπασματικά ή ανεπαρκή. Δεν ξεμπερδεύεις για παράδειγμα με 2.000 ευρώ ανά γέννα, ούτε θα πείσεις ένα νέο που εργάζεται στο εξωτερικό να επιστρέψει με το μέτρο που ανακοινώθηκε.
Τα προβλήματα αυτά απαιτούν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση και αυτή πολύ απλά δεν υπάρχει.»
Ακολουθεί λινκ στο youtube με την ομιλία της Κας Νάντιας Γιαννακοπούλου:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αυτές τις μέρες συζητάμε τον νέο Προϋπολογισμό για το 2020. Δεν συζητάμε σε πολιτικό, κοινωνικό, εθνικό κενό, αλλά σε συγκεκριμένες συγκυρίες που μας φέρνουν μπροστά σε νέες προκλήσεις και δυνατότητες, αλλά και κινδύνους.
Πρόσεχα την ειδησεογραφία αυτών των ημερών. Ίσως είναι η πρώτη φορά που ενώ συζητιέται ο Προϋπολογισμός, τα φώτα της επικαιρότητας πέφτουν αλλού και όχι στα θέματα της Οικονομίας. Η βασική ανησυχία των πολιτών εστιάζεται αλλού. Στο μυαλό των ανθρώπων υπάρχουν άλλα θέματα που έχουν προκύψει. Αυτό θα μπορούσε να ήταν καλό. Θα μπορούσε κατ΄αρχήν να δείχνει μια ικανοποίηση από την πορεία της Οικονομίας, την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του μέσου νοικοκυριού, μια νέα αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία.
Λυπάμαι, αλλά δεν οφείλεται σ΄αυτό. Οι επενδύσεις και η Ανάπτυξη αποτελούν ακόμα μια προσδοκία, ένα ζητούμενο. Η ανεργία διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, οι όποιες οριακές μειώσεις φόρων, εισφορών και τα όποια επιδόματα καταγγέλατε και τώρα δίνετε, δεν βελτιώνουν την θέση όσων κύρια δέχτηκαν την πρωτοφανή φοροεπιδρομή της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Αναφέρομαι στην μεσαία τάξη που κάθε φορά ορίζεται διαφορετικά. Ακόμα και η θετική δημοσκοπική εικόνα της Κυβέρνησης για την Οικονομία, περισσότερο οφείλεται σε μια ελπίδα παρά σε χειροπιαστές πολιτικές και αποτελέσματα.
Το πρόβλημα σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, είναι να δούμε συνολικά, στρατηγικά την πορεία της χώρας, προς τα που θέλουμε να προχωρήσει.
ΠΡΩΤΟ: Έχουμε μια χώρα που ταλανίζεται 10 χρόνια με την κρίση και ακόμα δεν έχουμε σταθεροποιήσει μια αναπτυξιακή πορεία που να εγγυάται το δυνάμωμα της χώρας, την βελτίωση της ζωής των ανθρώπων. Δεν υπάρχει όμως κάποιο Στρατηγικό Σχέδιο, ενώ περισσεύει η υπεραισιοδοξία με προβλέψεις για 2.8% ρυθμό ανάπτυξης την ίδια ώρα που οι προβλέψεις όλων των διεθνών Οργανισμών είναι πιο συγκρατημένες και ενώ όλα μπορεί να ανατραπούν από την επιβράδυνση της διεθνούς Οικονομίας και από την κλιμάκωση της γεωπολιτικής έντασης.
Την χώρα βαραίνουν τα πρωτογενή πλεονάσματα 3.5% μέχρι το 2022 και 2.4% στην συνέχεια με τα οποία δέσμευσε η προηγούμενη Κυβέρνηση την χώρα και η σημερινή δεν έχει μπει ακόμα στην διαδικασία μιας διαπραγμάτευσης. Την βαραίνει η υποθήκευση όλης της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο για σχεδόν ένα αιώνα που καμία μνημονιακή Κυβέρνηση δεν τόλμησε να υπογράψει, μέχρι να φανεί η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μου δίνεται η αίσθηση ότι όλα αυτά παραβλέπονται και προχωράμε με την τακτική βλέποντας και κάνοντας. Υπάρχει ατολμία ακόμα και να θιχτούν.
ΔΕΥΤΕΡΟ: Όλες οι σύγχρονες κοινωνίες και οικονομίες αντιμετωπίζουν 2 μεγάλες προκλήσεις. Την κλιματική αλλαγή που απειλεί το σύγχρονο πολιτισμό όπως τον γνωρίζουμε (και γεννά εκτός από κινδύνους και ευκαιρίες) και την 4η Βιομηχανική επανάσταση που μπορεί να καταστήσει το χάσμα ανάμεσα σε ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες οριστικά αγεφύρωτο. Αυτές οι δύο λέξεις δεν υπάρχουν καν στην εισηγητική του προϋπολογισμού πόσο μάλλον σαν πεδία πολιτικής.
Επιπλέον η χώρα μας αντιμετωπίζει μια τεράστια πρόκληση ως χώρα πρώτης εισόδου μιας αυξημένης προσφυγικής και μεταναστευτικής ροής και έντονο δημογραφικό πρόβλημα.
Θα περιμέναμε από την κατά τη «δήθεν έτοιμη» νέα κυβέρνηση, ιδιαίτερα σ’ αυτή τη φάση που περνάει η χώρα, να εμφανιστεί με μια ριζοσπαστική διάθεση, μια δομική αλλαγή στην ίδια την λογική του προϋπολογισμού πάνω σε αυτούς τους νέους άξονες. Αντ’ αυτού, επαναλαμβάνονται οι συμβατικοί στόχοι για την ανάπτυξη, με υπεραισιόδοξες προβλέψεις για τα μακροοικονομικά με μεγάλο βαθμό αβεβαιότητας και απροσδιοριστίας. Η μόνη έγνοια είναι πώς θα επιτευχθούν τα υπερπλεονάσματα ενσωματώνοντας τις παροχές.
ΤΡΙΤΟ: Έχουμε βρεθεί μπροστά σε κινδύνους με την εντεινόμενη Τούρκικη επιθετική Πολιτική, με τις προκλητικές πρωτοβουλίες της που αντικειμενικά δημιουργούν ανησυχία. Η διπλωματική απομόνωσή της είναι ασφαλώς σημαντική εξέλιξη και κατάκτηση και την πιέζει. Ωστόσο αυτή την στιγμή είναι επιτακτικό να επαναχαράξουμε την Πολιτική μας, να δούμε την συνολική τακτική μας και με ορίζοντα. Να προωθηθούν πρωτοβουλίες που θα καταδείξουν την αποφασιστικότητά μας και ότι δεν φοβόμαστε γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Έπειτα, ταυτόχρονα με την δημιουργία μιας Ελλάδας με φωνή και κύρος στα διεθνή φόρα, μιας ισχυρής αναπτυξιακά Ελλάδας έχουμε το χρέος να δούμε την αμυντική θωράκιση της χώρας, την δημιουργία της πεποίθησης πριν απ΄όλα στους Έλληνες ότι η Ελλάδα πραγματικά δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και σε οιαδήποτε περίπτωση. Έχουμε το χρέος να δούμε την εθνική αμυντική βιομηχανία που έχει καταντήσει σαν παλιά χρεοκοπημένη ΔΕΚΟ. Αυτό είναι το καθήκον μας.
Γι αυτό και είναι επιτακτικό να πραγματοποιηθεί η Σύσκεψη των Πολιτικών Αρχηγών. Είναι λάθος η πραγματοποίηση μιας τέτοιας Σύσκεψης να συνδέεται με τον κίνδυνο δραματοποίησης μιας κατάστασης. Τέτοιες συναντήσεις θα έπρεπε να πραγματοποιούνται και για κρίσιμα θέματα και για τα Εθνικά, αλλά και γι άλλα θέματα όπως για παράδειγμα της Παιδείας που πρέπει να αναζητηθεί η μέγιστη ενότητα.
ΤΕΤΑΡΤΟ: Είμαστε μια χώρα που φθίνει πληθυσμιακά και στα επόμενα χρόνια θα φτάσουμε τα 8 εκατομμύρια πληθυσμό. Την ίδια ώρα κοντά στις 500.000 νέους έχουν αφήσει την χώρα. Δεν φαίνεται να απασχολούν την Κυβέρνηση αυτά τα μείζονα υπαρξιακά προβλήματα. Δεν απασχολούν τον Προϋπολογισμό, ενώ μέτρα που ανακοινώνονται είναι η αποσπασματικά ή ανεπαρκή. Δεν ξεμπερδεύεις για παράδειγμα με 2.000 ευρώ ανά γέννα, ούτε θα πείσεις ένα νέο που εργάζεται στο εξωτερικό να επιστρέψει με το μέτρο που ανακοινώθηκε.
Τα προβλήματα αυτά απαιτούν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση και αυτή πολύ απλά δεν υπάρχει. Προϋποθέτει αλλαγή αντίληψης, απόλυτη κυριαρχία της αξιοκρατίας και όχι βόλεμα των ημετέρων, κίνητρα, μετατροπή της χώρας σε πρότυπο για την καινοτομία, την εξωστρέφεια, την αξιολόγηση των πάντων και παντού, μια Δικαιοσύνη που θα αυτοκαθαρθεί και θα πείσει ότι μπορεί να την εμπιστευτεί ο αδύνατος, μια Πολιτική ενθάρρυνσης της νεανικής και γυναικείας επιχειρηματικότητας, ριζικές αλλαγές για ένα σύγχρονο Εκπαιδευτικό Σύστημα, για ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας που διασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες για τους ασθενείς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θα ήθελα να είμαι πιο αισιόδοξη. Ο Προϋπολογισμός που κατατέθηκε, δεν μου το επιτρέπει . Είμαστε μακριά από το να μπορούμε να πειστούμε ότι το μέλλον για την χώρα και τους ανθρώπους θα είναι πραγματικά αυτό που τους αρμόζει».
